مم

مم

Allah Akbar

W Polsce tradycyjnie przyjęła się raczej pisownia „Allach”, ostatnio wypierana pod wpływem pisowni angielskiej. „Allah” wydaje się znacznie słuszniejsza pod względem językoznawczym, ale sam fakt, że przyjmuje się ona nie pod wplywem rozsądku i wskazówek badaczy, tylko przez ślepe naśladownictwo mediów anglo-amerykańskich i francuskojęzycznych, jest już wystarczającym powodem do upierania się przy „Allachu”.

Ta druga jest słuszniejsza formalnie dlatego, że w oryginale ostatnia spółgłoska „h” jest prawie niewymawiana, i słowo kończy się na „a” z ledwo słyszalnym przydechem. Ciekawostką jest, że w słowie „Allah” litery „ll” są wymawiane, jak rosyjskie twarde „l”, albo jak w warszawsko-praskiej wymowie („Jak ta lala.”), czy odchodzącej w zapomnienie tradycyjnej polskiej wymowie „ł” (spotykanej jeszcze na kresach). Taka wymowa nie występuje w żadnym innym arabskim słowie. Akcent pada na drugą sylabę, która jest długa, słowo brzmi zatem: „ałłaaa”. „Akbar” wymawia się krótko, „normalnie”, z akcentem na pierwszą sylabę.

Nudziło mi się.

Em, można zapytać kim Ty jesteś Abd? :-) Polski, angielski, arabski, rosyjski... ;-) Nieźle :-)

Jak każdy szanujący się językoznawca umiem zaszpanować słówkami z wielu języków, w żadnym nie potrafiąc się porozumieć na ulicy.

Mając na uwadze Twoją ,,definicję'', właśnie odkryłem w sobie językoznawcę. ;-)